Manowar Albüm Bilgileri

Manowar - Battle Hymns (1982)
1981 yılında gitarist Ross The Boss ve bas gitarist Joey DeMaio tarafından kurulan grubun vokalisti Eric Adams, davulcusu da Donnie Hamzik'ti. Battle Hymns grubun ilk albümüydü ve metal dünyasında belkide en fanatik grubun temelleri bu albümle atılmıştı. Bu ve bundan sonra gelen üç albüm grubun ciddi şekilde tanınmasını sağlayamamıştı. Buna rağmen Cd marketlerde bu albümü hala bulmak mümkün, diğerlerine göre sanki daha fazla piyasada. Manowar bir çok eleştirmene göre kötü not alsa da özgün tarzı ile her zaman metal dünyasında saygınlık kazanmış ve fanatiklerini oluşturmuştur.
Albümde toplam 8 parça var. Sırası ile;
1-Death Tone : 17 sene sonra Overkill'in Coverkill albümünde kullandığı bir parça.
2-Metal Daze
3-Fast Taker
4-Shell Shock
5-Manowar : Gruplarda moda olan, kendi isimlerini verdikleri parçaları, albümün oldukça hızlı ve melodik çalışması. Gitar sololar uzun uzun atılmış, davulda elinden geldiğince eşlik ediyor.
6-Dark Avanger : Albümün ağır toplarından, sert ama ağır tempoda vokale dayalı. Araya oturtulan Orson Welles ses örnekleri daha sonra da denedikleri bir sitil. Sonlara doğru parça atağa kalkıyor, ve anlık bitiyor
7-William Tell Overture : Herkesin bildiği klasik bir parçanın gitar ile hızı test ediliyor ve o şekilde çalınıyor.
8-Battle Hymns : Albümün ismini almayı hak eden, Manowar klasiği olan parçalardan biri. Sonuna doğru duygusallaşan bölüm ve Eric'in vokali hayli farklı.

Manowar - Into Glory Ride (1983)
İlk albümden fazla farkı olmasada benim Manowar albümleri arasında en az dinlediğim ve en az zevk aldığım albüm Into Glory Ride. Bunun sebebini net olarak açıklayamıyorum ama bir sonraki çalışmaları Hail To England'ın hemen arkasından çıkması ve daha enteresan bir çalışma olması bu albümü az dinlememe de neden olmuş olabilir.
Bu albümle beraber gruba davulda Scott Columbus geldi. Ama bu değişiklikte grubun hayran sayısının artmasına neden olamadı, bununla beraber bu albümün satışları da istenildiği gibi değildi.
Albümde toplam 7 parça var. Açılış parçası "Warlord", uygunsuz durumda basılan gençlerin sesleri ve bağırışlarla açılıyor. Çok sıradan."Secret Of Steel" daha sonra bol bol denedikleri klasik Manowar parçalarının belki de ilki. Parçanın bir ağırlığı var, arka fonda koro, muhteşem vokal ve tarz son derece albümün ötesinde. Albümün içinde ön plana çıkabilecek diğer bir parça "March For Revenge". Zaten bu iki parçanın tarzları da birbirlerine benziyor.

Manowar - Hail To England (1984)
Bu yıllarda çıkan albümler arasında en tuttuğum ve orijinal olduğuna inandığım Manowar albümü Hail To England. Bu albümle de istedikleri patlamayı yapamamış olsalarda, 7 parçadan oluşan bu albüm bence diğerlerinden ayrılıyor.
Açılışı "Blood Of My Enemies" yapıyor. Gitar soloları ve parçanın geneli başarılı, sözler başlıktan da anlaşıldığı gibi Manowar klasiği. Her şafakta ölürüm!, "Each Dawn I Die" ismi biraz arabesk parçası gibi görünsede tabiki arabesk ile alakası yok. Özellikle nakarat kısımlarını seneler geçse bile unutmam "Each Dawn I Die...". Canım sıkıldığında sözler hemen aklıma takılır. Bitiriş çığlığının hemen arkasından gelen "Kill With Power" ayrı bir ekol. Hızlanan bateri ile başlayan parça hızlı melodik bir tempoda devam ediyor. "Die, die" diyen nakaratlar muhteşem. "Hail To England", İngiltereye biraz yalakalık boyutunda.
"Army Of Immortals", ekolu ses ve kusası bir çığlık ile açılan daha sonra tam bir bass gitar şovuna dönen vokalsiz "Black Arrows" ve gitar ile vokalin kusursuz uyumunun sergilendiği "Bridge Of Death" albümün diğer parçaları. "Bridge Of Death" Manowar grubunun gelmiş geçmiş en nitelikli parçalarından kabul edilebilir.

Manowar - Sign Of The Hammer (1984)
Sign Of The Hammer , Manowar'ın dünya çapında ünlerini duyurmaya başladıkları "Fighting The World" albümünden bir önceki albümleri. Bu albümden sonra artık Heavy Metali etkileyen grupların arasına girdiler hatta o kadar etkilemek istediler ki Heavy Metal krallığı bile kurmayı hedeflediler.
Herneyse , albüme gelince toplam 8 parça var. "All Men Play On 10" açılış parçası ve ne uzar ne kısalır bir parça. Klasik Manowar denebilir ama ne vurucu hızlı, ne de yavaş ve epik. "Animal" ile biraz daha tempo artıyor. "Thor" bence ilk iki parçadan daha iyi ve vokalde Eric Adams daha belirgin. Albümün dördüncü parçası "Mountains" ve son parça "Guyana" 7 dakikanın üzerinde ve birbirlerine benzeyen tarzda albümün en iyi iki parçası. Bana bu albüm sorulduğunda ilk hatırladığım parçalar bu ikisi. "Sign Of The Hammer" ve giriş bölümü dışında "The Oath" vasat kalıyor. "Thunderpick" vokalsiz tamamen gitar/bass gitar solo ağırlıklı olduğu için kapsam dışı bir parça, sanki "Guyana" parçasının üç buçuk dakikalık introsu. Ne kadar eksikleri olsada ilk aldığım Cd'lerden biri olduğu için bu albümü defalarca dinledim, hiç dinlenmemek üzere arşive atılan albümlerimden biri sayılmaz.

Manowar - Fighting The World (1987)
Sonunda bu albüm ile Manowar şeytanın bacağını kırıp, gerçekten bilinen bir grup oldu. Albüm genel olarak diğerlerine göre daha yumuşak yapıda, yani müziğin yumuşaması bu albümde başarılı olmuş, en azından yeni dinleyiciler bulmasına neden olmuş Manowar'ın.
Albümün açılışını yapan "Fighting The World" bateri temposu ve gitar ritmini birbirine iyi uydurmuş, açılışı kaldırabilecek kalitede bir çalışma. "Blow Your Speakers" Eric Adams'ın vokalinin ön plana çıktığı o zaman için bile biraz nostaljik kaçabilecek tarzda, arada atılan gitar sololar ve koro vokaller parçayı zenginleştirmiş ama çok iddialı olduğunu söyleyemeyeceğim.
"Carry On" bu albümün en tanınan ve Manowar'ın oldukça geniş bir kitleye ulaşmasını sağlayan hit parçası. Başlangıcı ve davamı ile son derece tempolu, ticari sayılabilecek bir parça. İçinde atılan gitar sololar ve grup halinde nakarat şeklinde söylenen vokal klasik Manowar tarzı değil.
"Defender" albümün en uzun (6.01), açılış ve içinde bazı kısmlarda Orson Welles'in sesinin örnekleme metodu ile kullanıldığı bir parça. Ağır tempoda devam ediyor, ama sıkı bir çalışma. Kısacık (1.18 ), efektlerden oluşan "Drums Of Doom" ve albümün en iyilerinden "Holy War" aynı parça gibi. "Holy War" içindeki gitar sololar ve Eric'in vokali gerçek kişiliğini yansıtıyor Manowar'ın.
"Master Of Revenge" da yine en iyi ve hızlılardan "Black Wind,Fire and Steel"e intro görevi yapıyor. Tamamı ile savaş,kan,intikam üzerine yazılmış ama bir o kadarda müziği başarılı olan bu albümü Manowar dinleyenler mutlaka arşivlerine atmıştır.

Manowar - Kings Of Metal (1988)
Manowar'ın gelmiş geçmiş en tanınan ve dinlenen albümü. Artık bu albümle Manowar zirveye ulaştı. Zaten bu albüm çıktığı yıllarda, metal müzikte zirvedeki en iyi zamanlarını yaşıyordu. İçinde müzik olarak yumuşama belirtileri görülsede , özellikle parçaların sözleri ve vokaldeki ani sertleşmeler bu tür izlenimi kırmaya yetiyor.
"Heart Of Steel" albümün en ağır ve duygusal! çalışması. "Sting Of The Bumblebee" klasik müziğin süratli ve Manowar tarzı yorumlanmasına örnek teşkil ediyor. "The Warriors Prayer" bir dedenin torununa anlattığı ve Manowar ile özdeşleştirdiği bir kahramanlık hikayesinden ibaret. Konserlerde bile üşenmeden anlattıkları bir hikaye. Hikayedeki dört yönden gelen dört atlı tabiki metalin kralları... Arkasından gelen "Blood Of The Kings" son derece hızlı bir şekilde albümün kapanışını yapıyor. Edinmekte yarar var.
Albümün parça listesi şu şekilde;
1.Wheels Of Fire
2.Kings Of Metal
3.Heart Of Steel
4.Sting Of The Bumblebee
5.The Crown And The Ring
6.Kingdom Come
7.Hail And Kill
8.The Warriors Prayer
9.Blood Of The Kings.

Manowar - The Triumph Of Steel (1992)
Manowar ilk senelerdeki albüm bolluğunu bir kenara bırakıp artık uzun aralıklarla albüm çıkarmaya başlıyor bu albümle, böylece ister istemez yapılan çalışma daha özenli ve detaylı oluyor.
Albüm oldukça değişik , ilk parça "Achilles,Agony And Ecstasy In Eight Parts" adındanda anlaşılacağı gibi 8 bölüm ve toplam 29 dakikaya yakın sürüyor. Albümün genelinde olduğu gibi bu parçanın bölümlerinde de çok fazla inmeler çıkmalar var. Manowar bu albümde sanki metal dünyasının klasik tarzını yansıtma çalışmalarında bulunmuş. Metal üzerinde yazılmış sözler olmasa klasik sanat eseri bile kabul edilebilir. İçinde herşey var, klasik tarz, speed, slow hatta "Spirit Horse Of The Cherokee" gibi içinde Kızıldereli dili ile konuşmaların olduğu bir çalışma bile var.
Metal ruhunu bu kadar iyi dile getirip muhteşem vokal ve müzikle birleştirilmesi bence yalnızca Manowar'a özgü. Temalar genelde kısırdöngü kursa bile dinletmeyi beceriyorlar. Parçaların birbiri ile bazen tamamen farklı olması hepsinin kendi içinde muhteşem olmasını engelliyemiyor. Yani Manowar hem duygusallığın tavanına çıkıyor , hem de vahşetin ve saldırganlığın içine balıklama dalıyor. Son parça "Master Of The Wind", ölmek üzere olan bir çocuk hayranlarının son kez onları görmek istemesi yüzünden yazılıyor ve bence duygusal parça yaptım diyenlere gidin işinize dedirtecek kadar başarılı. Seneler sonra dinlerken bile insanın tüylerini diken diken yapıyor.
Alıp dinlemenizi önerdiğim bu albümün parça listesi de şu şekilde.
1.Achilles,Agony And Ecstasy In Eight Parts:
-- Hector Storms The Wall
-- The Death Of Patroclus
-- Funeral March
-- Armor Of The Gods
-- Hector's Final Hour
-- Death Hector's Reward
-- The Desecration Of Hector's Body
-- The Glory Of Achilles
2.Metal Warriors (Brothers Of Metal Part One)
3.Ride The Dragon
4.Spirit Horse Of The Cherokee
5.Burning
6.The Power Of Thy Sword
7.The Demon's Whip
8.Master Of The Wind

Manowar - Louder Than Hell (1996)
Sözlerini bir yana bırakırsak Manowar hakikaten iyi müzik yapıyor. Zaten yapılan eleştirilerin genelde ana kısmı hep sözlerdeki vahşet ve metal krallığı kurulması fikri. Ne olursa olsun onları anlayan ve "Kings Of Metal" olduklarına inanan bir çok kişi onları dinliyor, metalci adamın heavy metal konusunu işleyip yüceltmesi niye anormal ki?
Sert bir girişle başlayan "Return Of The Warlord" sözleriyle bu albümle geri döndüklerini ve metali sevenlerin kendi arkadaşları olduğunu söylüyor. "Brothers Of Metal" yine metalcilerin kardeşliğini işleyen bazı yerlerinde tüm elemanların Eric Adams'ın vokallerine katıldığı , gitar sololar ile zenginleştirilmiş , baterinin ritmi hep aynı tuttuğu slogan türü parçalardan biri. Daha melodik yapıda giden "The Gods Made Heavy Metal" yine tahmin ettiğiniz gibi. Tanrılar heavy metali yapmış ve hiç bir zaman yok olmayacak!
"Courage" parçasında bir anda frene köküne kadar basıyoruz. Arkadaki akustik gitarın hafif sesini saymazsak Eric Adams'ın fısıltılı vokali ile başlayan parça daha sonra vokalin daha sertleşmesi ve gitarların girişi ile tempo kazanıyor. Müzik bilgilerinin kalitesini bu parça tamamen gösteriyor. "Number 1" ve "Outlaw" klasik Manowar hızına tekrar ulaşıyor. Özellikle "Outlaw" çok hızlı tempoda yorumlanıyor. "King" de yine hız kesiliyor ve Eric vokali ile sahneye çıkıyor. Ama yaklaşık 1.5 dakika sonra parça içinde tekrar yeni bir parça başlıyor ve yapı tamamen değişip hızlanıyor.
Gökgürültüsü ile başlayan ve fazla tempoyu yükseltmeden mistik bir yapıda çalınan "Today Is A Good Day To Die" albümün en uzun parçası (9.42) ve arkasından gelen en kısa parça (2.10) "My Spirit Lives On" gibi vokalsiz. "My Spirit Lives On" baştan sona elektro gitar solo. Kendilerini ne kadar hızlı gitar çalabiliyoruz diye test etmişler. Son parça "Power" hız ve yorumlanma olarak benim albümdeki en sevdiğin parçalardan. Son yıllarda çok sık albüm çıkarmasalar da çıkardıkları albümler genelde oldukça kaliteli. Bu albümü olgunlaşma dönemlerinin albümü olarak alıp saklayabilirsiniz.

Manowar - Warriors Of The World (2002)
Manowar sonunda geri döndü, hemde ne albümle! Heavy Metal dünyasında yayınlanan ilk "Super Audio Cd" albümünü de yaptılar. SAC müziği inanılmaz bir canlılıkla dinlemenizi sağlayan yeni bir format tabi sisteminiz ve bütçeniz buna müsaitse.
Albüme gelince, kafaları karıştırıp allak bullak ediyor. Bazen ilk albümlerindeki fanatizmi hissediyor bazende bir operadaymışınız gibi dinliyorsunuz. Kısacası 6 yıl beklettiler ama sonunda muhteşem bir albümle karşımıza çıktılar. Kapakta yine Manowar simgesi bol kaslı arkadaş elinde Amerikan bayrağı ile peşine diğerlerini takmış, en üzücü kısım yine Türk bayrağı yok. Halbuki burada da fanatik taraftarları mevcut. Albümdeki parçalara gelince;
Call To Arms : Klasik Manowar tarzında tam bir geriye dönüş parçası o yüzden zaten ilk parça. Gitar soloları, Eric'in vokali, arka fondan katılan vokaller parçayı daha da zenginleştiriyor.
The Fight For Freedom : Piyanoyla başlayan intro ilk şarkıdan sonra oldukça frenliyor ama parça ilerledikçe hız artıyor. Fighting The World albümünden "Carry On" o zamanlar bir hitti. Bu parça onu anımsatıyor, giriş ve devam eden kısımları ile hatta gitar solosuda.
Nessun Dorma : Manowar metalcilere operayı da sevdirecek sonunda. Puccini'nin Nessun Dorma'sını İtalyanca yorumlamış hemde albüme eklemiş, İtalyan fanatiklerine jest yapmış, önceden bazı parçaları Almanca yorumladığı gibi. Kimbilir belki bizimde klasiklerimizden birini Türkçe yorumlarlar!
Valhalla : Çok kısa bir enstrümantal, 35sn.
Swords In The Wind : Sözlerinde Odin'i bol bol kullandığı bu parçada Manowar yine klasiklerinden birine imza atıyor. Eric iyice yavaş başladığı parçada vokalden vokale geçiyor. Eski savaş mantalitesini işlediği bu parça ile Manowar'ı eleştiren o kısımın ekmeğine yağ sürüyor ama bildikleri yoldan dönmüyorlar işte ne derlerse desinler...
An American Trilogy : Al şimdi de Elvis Presley'in meşhur ettiği parçayı yorumladılar. Nereden nereye , allahtan kendi sertliklerini yansıtmışlar da kimse yorum yapamaz.
The March :Klasik müzik etkisinden bu parçada da kurtulamıyorlar, klasik müzik ile sanki film müziği karışımına girilmiş. Denemelerden biri daha.
Warriors Of The World United : Albümün isim parçası ile birlikte gerçek Heavy Metal moduna tekrar dönüyoruz. Tam bir gaza getirici parça, hani nakaratlarının beraber söylendiği ve kafa sallatan türden.
Hand Of Doom : Oldukça hızlı tempoda , giriş ve parça içindeki gitar soloların çok iyi çalındığı uzun bir parça.
House Of Death : Yine oldukça hızlı tempoda yorumlanan "House Of Death" müziği ile eski Manowar parçalarını anımsatıyor. "Kill With Power" daki gibi bol bol Die Die diye Eric Adams ve saz arkadaşları bağırıyor.
Fight Until We Die : Gerçek metalcilerin diğerleriyle mücadelesini ima ediyorlar, zaten "Kazanana kadar ya da ölene kadar savaşacağız" sözleri yetiyor bu parçanın kendini anlatmasına.
6 sene sonra yine meydana çıktı metalin kralları. Her ne kadar fanatik ve modası geçmiş bulanlar olsada gerçek metal ruhundakiler elde etsinler ve dinlesinler bol bol, belki bir sonraki için 6 senedende çok bekleyebilirler...